पत्रकारितेच्या समुद्रात मी उडी मारली तेव्हा ना माझ्याकडे लाईफ जॅकेट होतं, ना कुणी ‘गाइड’! फक्त डोक्यात एकच गोष्ट ठसलेली होती — बातमी चुकली, तर जग चुकलं!

१९ वर्षांचा मी. बारावीचा ‘पासिंग’चा मार्कशिट हातात, आणि डोळ्यात पत्रकार होण्याचं स्वप्न. अणदूर या टोकाच्या गावातून पत्रकारितेचा प्रवास सुरू केला.
सुरुवातीला लोक मला पत्रकार मानायचेच नाहीत. पाटलांच्या ओट्यावर चहा पित बसलो की, कुणी तरी फुसफुसायचं, "तो नवा काय… पेपरात नाव येणार म्हणे!"
आणि मग एक दिवस माझी बातमी फडफडली – केसरीत!
अणदूरमध्ये फुलचंद घुगे खून प्रकरण गाजलं आणि माझं नाव गावागावात. त्या बातमीनं तिघांना जन्मठेपेपर्यंत पोहोचवलं. काही लोक तर म्हणाले, “बाप रे! बातमीचा बाप आलाय…”

अशा बातम्यांनी माझं ‘जिल्हा प्रतिनिधी’पद गाठलं – लातूरमध्ये. अरुण रामतीर्थकरसारख्या संपादकाच्या पाठबळावर आणि ‘नोट्स’ नव्हे, ‘नसेल तर दगडावर लिहायचं!’ या धोरणावर काम करत गेलो.

लोकमतमध्ये गेलो तेव्हा पगार पेक्षा पेट्रोलपंपावरचं ‘मागणीपत्र’ महत्त्वाचं वाटायचं. पण बातमी हवी तशी मिळवायची.सकाळी पेपरात बातमी.
आणि मग एक दिवस ‘एकमत’मध्ये आलो – माझ्या होम टाऊनमध्ये.
१५०० रु. पगार. खिशात काहीच नसे, पण मनात एकच गोष्ट असायची – “बातमी खोटी असली, तर पाणीही प्यायचं नाही.”

दहा वर्षे एकमतमध्ये, मग काही काळ केसरी, सह्याद्री, लोकसत्ता, भास्कर या पेपरांमध्ये झुललो. दरम्यान लोकप्रभा, चित्रलेखात लेखन केलं.
पण मग मनात एक चाणाक्ष विचार डोकावला — “आपली बातमी ही इतरांच्या मर्जीवर का? आपलंच व्यासपीठ हवं!”

धाराशिवमध्ये पहिलं इंटरनेट कॅफे सुरू केलं.
लोक गुगलवर "धाराशिव टुरिस्ट प्लेसेस" शोधत होते, आणि मी मनात ठरवलं —
“धाराशिवचं खरं वास्तव दाखवायचंय!”

आणि तिथून जन्म झाला —
धाराशिव लाइव्हचा!

आज चौदाव्या वर्षात पाऊल ठेवताना अभिमान वाटतो की, आम्ही ‘व्हिजन’वर काम केलं.
लोक हसले, तिरस्कार केला — "वेब काय... कुणी वाचणार?"
पण आज तेच लोक वेबसाईट उघडतात आणि आमच्याकडून ट्रेनिंग मागतात.

धाराशिव लाइव्ह ही फक्त वेबसाईट नाही, ती हक्काची वाजवणारी चाबूक आहे.
गोरगरिबांचा आवाज, भ्रष्टाचार्यांचा घाम, आणि सामान्य जनतेचा आधार.

बातमी आली की, आधी आम्ही आम्ही प्रसिद्ध करतो. , मग इतर कव्हर करतात.
कारण धाराशिव लाइव्हवरची बातमी म्हणजे खात्रीचं लेबल.

“पत्रकारिता म्हणजे धंदा नाही — ती माझी धग आहे!”
धाराशिव लाइव्ह ही माझी उरातली ज्वाला आहे.

आणि शेवटी एकच वाक्य —
"बातमीसाठी लढतोय… आणि धाराशिवसाठी झगडतोय!"
बाकी तुम्हीच सांगा, पत्रकार आहे की योद्धा?

मी पत्रकारितेत आलो... की पत्रकारिता माझ्याकडे आली, हे आजही कळत नाही. अणदूरच्या माळरानावरून चालत, सायकलवरून खडबडीत रस्त्यांवरून जाताना माझ्या खिशात शून्य रुपये होते, पण डोक्यात बातमीचा बॉम्ब असायचा. वयाच्या १९व्या वर्षी ‘पत्रकार’ ही ओळख पाठीवर घेतली आणि थेट रणभूमीत उतरलो.

सुरुवात  झाली होती अणदूर वार्ताहर म्हणून. तिथूनच सुरू झाला स्टोरींचा थरार. केसरीमध्ये अरुण रामतीर्थकर यांच्यासारख्या वृत्त संपादकाने विश्वास टाकला आणि माझ्या बातम्या ‘बातमी’च नव्हे, तर चर्चेचा विषय बनल्या. फुलचंद घुगे खून प्रकरण असो की चिवरीच्या महालक्ष्मी यात्रेतील पशुहत्या — बातमीच्या पुढे जाऊन परिणाम घडवणारी पत्रकारिता मी तिथे शिकत होतो... आणि घडवत होतो.

रामतीर्थकरांनी लातूरचा जिल्हा प्रतिनिधी केलं आणि बातमीचा कंपास बदलला. ‘ रिपोर्टर’ ते ‘जिल्हा प्रतिनिधी’ हा प्रवास कुठल्या मास्टर्सपेक्षा भारी शिकवणारा ठरला.१९९१ मध्ये एकमतमुळे माझा प्रवास धाराशिवला वळला. फक्त १५०० पगारात बातम्यांची शिदोरी भरली होती. बातम्या विकत नव्हे, भिडवून लिहायचो. 

केसरी, लोकमत, एकमत, सह्याद्री, लोकसत्ता, भास्कर... वृत्तपत्रं बदलली, पण माझं ध्येय एकच होतं — सत्य.मग येऊन धडकली सगळी मोहीम डिजिटल युगात!

धाराशिवमध्ये मी पहिलं इंटरनेट कॅफे सुरू केलं. लोक ब्राउझ करत असताना, माझं डोकं ‘न्यूज पोर्टल’च्या कल्पनेवर क्लिक करत होतं. तेव्हा अनेकांनी मला वेड्यात काढलं. मी हसून घेतलं. कारण मला भविष्य दिसत होतं — आजची  बातमी 'आज' नव्हे, तर 'आताच' द्यायचं असतं!

धाराशिव लाइव्ह — माझं स्वप्न, माझा श्वास, आणि पत्रकारितेचा खरा चेहरा. गेली १४ वर्षे धाराशिव लाइव्हने ‘लोकशाहीचा चौथा स्तंभ’ खरंच जगवलाय.
गोरगरिबांपासून मंत्र्यांपर्यंत, अन्यायापासून भ्रष्टाचारापर्यंत, आम्ही कोणालाही नजरेआड केलं नाही. आमच्या बातम्या फक्त बातम्या नसतात... त्या आवाज असतो — दुर्लक्षितांचा, दमलेल्या लोकांचा, सत्याचा.

आज अनेकजण वेबसाईट सुरू करतायत, कारण प्रिंटमधून बाहेर फेकले गेलेत. पण आम्ही तेव्हा सुरू केलं, जेव्हा ‘वेबसाईट’ हा शब्दही अनेकांना कळत नव्हता.

धाराशिव लाइव्ह आजही जिल्ह्यातील सर्वात लोकप्रिय, सर्वाधिक वाचक असलेली वेबसाईट आहे — ही केवळ आकड्यांची गोष्ट नाही, ही आहे लोकांच्या विश्वासाची पावती.

माझी पत्रकारिता ही माझी कर्मभूमी आहे. मी तिचा व्यापार नाही केला.
हा व्यवसाय नव्हे, हाच माझा धर्म आहे.

कारण...
"बातमी ही खरी असेल, तर ती क्रांती घडवते!"
आणि आम्ही तीच क्रांती दररोज घडवत राहतो.
धाराशिव लाइव्ह म्हणून, धाराशिवच्या प्रत्येक हक्कासाठी.

धाराशिव जिल्ह्यात पत्रकारिता म्हटलं की, एक नाव सर्वांच्या मनात सहज येतं - सुनील ढेपे. गेल्या १३ वर्षांपासून डिजिटल माध्यमाच्या माध्यमातून "धाराशिव लाइव्ह" या चॅनेलचे संपादन करत, त्यांनी जिल्ह्यातील पत्रकारितेला नवा आयाम दिला आहे. त्यांच्या निर्भीड लेखणी आणि सत्यनिष्ठेने समाजाच्या प्रत्येक घटकाला वाचा फोडण्याचे काम केले आहे.

---

सुरुवात: पत्रकारितेचा पाया घालणारा प्रवास

सुनील ढेपे यांनी वयाच्या अवघ्या १९ व्या वर्षी पत्रकारितेत पाऊल ठेवले. एका सामान्य कुटुंबातून येऊन, त्यांनी आपल्या मेहनतीने ३५ वर्षांच्या कारकिर्दीत पत्रकारितेत ठसा उमटवला आहे. प्रारंभी त्यांनी प्रिंट माध्यमातून काम करण्यास सुरुवात केली. ग्रामीण भागातील समस्यांपासून ते राष्ट्रीय घडामोडींवर भाष्य करणारे त्यांचे लेख समाजातील विविध स्तरांवर पोहोचले. त्यांच्या लेखणीतून सामान्य माणसाच्या वेदना, शोषण, आणि अन्यायाचे चित्रण प्रभावीपणे मांडले जाते.

---

'धाराशिव लाइव्ह'ची स्थापना: डिजिटल माध्यमाचा क्रांतिकारक प्रयोग

सुनील ढेपे यांनी पत्रकारितेला डिजिटल वळण देण्याचा निर्णय घेत, १३ वर्षांपूर्वी "धाराशिव लाइव्ह" चॅनेलची स्थापना केली. या माध्यमाने धाराशिव जिल्ह्यातील बातम्यांचा एक विश्वासार्ह स्रोत बनवला आहे. डिजिटल प्लॅटफॉर्मच्या मदतीने त्यांनी ताज्या घडामोडी, ग्रामीण समस्या, शहरी विकास, आणि विधानसभा निवडणुकांचे सखोल विश्लेषण लोकांपर्यंत पोहोचवले. त्यांच्या संपादकीय नेतृत्वाखाली, धाराशिव लाइव्हने अनेक सामाजिक विषयांवर महत्त्वपूर्ण चर्चा घडवून आणल्या आहेत.

"धाराशिव लाइव्ह"ची वैशिष्ट्ये:

1. निर्भीडता आणि पारदर्शकता: त्यांच्या चॅनेलवर प्रसारित होणाऱ्या बातम्या सत्य आणि तथ्यावर आधारित असतात.
2. स्थानिकतेला प्राधान्य: ग्रामीण भागातील छोट्या-मोठ्या समस्या, ज्यांना मोठ्या माध्यमांमध्ये स्थान मिळत नाही, त्या धाराशिव लाइव्हच्या माध्यमातून उजेडात आल्या आहेत.
3. डिजिटल तंत्रज्ञानाचा प्रभावी वापर: सोशल मीडिया आणि वेबच्या माध्यमातून जिल्ह्यातील नागरिकांपर्यंत पोहोचण्याचे त्यांचे काम उल्लेखनीय आहे.

---

सुनील ढेपे यांच्या पत्रकारितेचा गाभा म्हणजे समाजहित. त्यांनी आपले जीवन सत्याच्या शोधासाठी आणि जनतेच्या समस्यांवर आवाज उठवण्यासाठी समर्पित केले आहे. त्यांचे सामाजिक योगदान अनेक अंगांनी दिसून येते:

1. समस्यांना शासनदरबारी पोहोचवणे: जिल्ह्यातील पाणीटंचाई, शेतीच्या समस्या, बेरोजगारी यांसारख्या मुद्द्यांवर त्यांनी वारंवार लक्ष वेधले.
2. गेल्या ३५ वर्षांत विश्वासार्हता निर्माण करणे: पत्रकारितेत राहून त्यांनी जनतेचा विश्वास जिंकला आहे.
3. तरुण पत्रकारांसाठी प्रेरणा: अनेक नवोदित पत्रकारांना त्यांनी मार्गदर्शन केले आहे.

---

एक आदर्श व्यक्तिमत्त्व

सुनील ढेपे हे केवळ धाराशिव जिल्ह्यातच नव्हे, तर महाराष्ट्राच्या पत्रकारितेतही एक आदर्श मानले जातात. त्यांची मेहनत, निष्ठा, आणि समाजासाठीचा ध्यास हा प्रत्येक पत्रकारासाठी प्रेरणादायी आहे. त्यांच्या कार्यामुळे "धाराशिव लाइव्ह" हा जिल्ह्याचा आवाज बनला आहे.

---

सुनील ढेपे यांच्या प्रवासाची कहाणी ही फक्त एका संपादकाची नाही, तर सत्य, न्याय, आणि समाजसेवेची आहे. पत्रकारितेच्या क्षेत्रात त्यांनी प्रस्थापित केलेली मूल्ये आणि उभारलेली विश्वासार्हता ही पुढच्या पिढ्यांसाठी एक आदर्शच ठरणार आहे. धाराशिव लाइव्ह या माध्यमांद्वारे त्यांनी समाजाला प्रेरणा दिली आहे आणि समाजाच्या उन्नतीसाठी अखंड झटत राहण्याचा वसा घेतला आहे.